Gisteren verder gegaan met de sokken.
Ik ben begonnen met het inpakken van de koffers. Eén koffer is klaar en weegt 8,04 kg. Dat is 0,04 kg te zwaar, maar waarschijnlijk geen probleem. Er zit in: 2 overalls als cadeautje; boeken als voorbeeld om na te maken (10 kleine muisjes, variatie op 10 kleine negertjes); kartonnen kaartjes om op te borduren; papieren servetjes om over een kijkdoos te plakken, boeken met spelletjes en handenarbeid voorbeelden; een paar tijdschriften voor mijzelf; de rest weet ik niet meer. Het plakband dat een paar weken geleden op de grootste koffer was geplakt om te voorkomen dat de beschadigde plekken verder kapot gingen, was gedeeltelijk los gegaan. Henk heeft onder een stukje wat lijm gedaan, om te kijken of het daar wel mee vast blijft zitten.

Gisteren wat aan sokken gebreid.
Het schaap dat eigendom is van SEMK had een paar maanden geleden 2 lammeren gekregen. Deze zijn gisteren verkocht. De verkoop van de vachten is zeer teleurstellend dit jaar. Drie schapen zijn overleden dus kunnen geen vacht geven, en 1 lam. Van de twee overgebleven schapen is één vacht van slechte kwaliteit. Dus nu hebben we nog 2 schapen, waarvan 1 van SEMK, en 1 lam.
Het is al erg genoeg dat dieren zoals olifanten, neushoorns en anderen worden afgemaakt om delen er van als traditioneel (niet werkend) medicijn te gebruiken, of voor andere onzinnige rituelen. Maar ook mensen zijn nog steeds slachtoffer van deze praktijken voor rituelen. Momenteel wordt een man in Botswana berecht omdat hij een vrouw heeft vermoord. Hij heeft dit toegegeven en verteld wat hij met sommige delen van het lichaam heeft gedaan. Dit is te gruwelijk om na te vertellen. Een schone taak voor de regering om mensen te informeren dat je zoiets niet doet met je medemensen.

Gisteren de rok afgemaakt. Die is nu iets langer geworden en de zoom krult niet meer om. Verder gegaan met de sokken.
Ik heb nog geen besluit genomen vanaf welk station op 30 augustus te vertrekken. Omdat de trein niet meer rechtstreeks vanaf Beilen naar Schiphol rijdt, en ik vorig jaar tegen het overstappen met 2 koffers opzag, heeft Henk mij toen naar Assen gebracht. Ik besloot deze keer vanaf Beilen te gaan en in Meppel over te stappen op de trein van Leeuwarden naar Schiphol. Dit betekent met 2 koffers van 23 kg, 1 koffer van 8 kilo en een kleine maar zware rugzak de trein uit te moeten stappen. Gelukkig komt deze trein aan op het zelfde perron als de Leeuwarden trein, maar dan nog moet alles weer ingeladen worden. Mijn ervaring is dat er altijd wel iemand is die met de koffers helpt. Maar stel dat er omstreeks 2 uur ’s middags toevallig weinig mensen in de trein of op het perron zijn? Dan ben ik misschien met de helft van de bagage uitgestapt en rijdt de trein weg. Of zal ik Henk vragen mij naar Meppel te brengen.
Er is nog een (grappige) reden om in Meppel op te stappen. Omstreeks 1980 was er een oude mevrouw die in Meppel ook problemen had om met haar zware koffer in de trein te komen. Dit las ik in een boek dat ik van een vriendin had gekregen, “De Blauwe Dame, leven en werk van Jeanne Adriana Wilhelmina Warners (3 augustus 1899 – 3 juni 1986), stichtster van Miramar zeemuseum te Vledder.” Auteur J.D. van der Tuin, uitgave juli 2013.
Het volgende is geplaatst met toestemming van Miramar Zeemuseum, de uitgever van het boek.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Als inleiding schrijft Prof.dr.ir. Teake M. De Jong:
“De Blauwe Dame.
Omstreeks 1980 woonde ik in Weststellingwerf en reisde dagelijks met de trein van Wolvega naar Zwolle om als stedebouwkundige bij het bureau Stad en Landschap aan de ontwikkeling van Zwolle-Zuid te werken. De trein stopt daarbij in Meppel, waar de lijn uit Groningen zich bij die uit Leeuwarden voegt. Het was mij al enkele malen opgevallen dat daar nu en dan een stokoude dame in pastelblauw gewaadd op het perron stond te wachten. Haar onnavolgbaar scheve houding en priemende blik die van onder een breedgerande hoed met neerhangende voiles gespannen turend in de richting waaruit de trein aankwam, drukte een bijna wetenschappelijke aandacht uit voor de plaats waar de remmende trein zou stoppen. Tegelijkertijd verschafte haar aristocratische aanwezigheid het station van Meppel een negentiende-eeuws koninklijke gloed. Voor Noordelijke begrippen was zij immers niet zo een beetje blauw, maar geweldig blauw, van de hoed tot de schoenen. Achter haar stond loodrecht op de treinrichting een bovenmaatse koffer, zodat passenten niet om haar heen konden. Als de trein stilhield stond zij altijd precies pontificaal voor de zich openenden deuren. Het tafereel dat zich dan afspeelde wilde ik na mijn eerste keer voor geen goud missen als het zich mocht voordoen, zodat ik altijd al in Wolvega positie koos aan het raam dat daarop vanuit de Eerste Klasse uitzicht kon bieden.
Allereerst liet zij de vloed scholieren die de trein verliet ter weerszijden aan zich voorbij gaan als een rots in de branding met de koffer vooruitziend geplaatst in haar kielzog. Haar houding was nu kaarsrecht gericht op het moment van instijgen. Vervolgens betrad zij, omstandig haar voiles bijeennemend, het rijtuig terwijl haar koffer eenzaam op het perron achterbleef. Helaas heb ik nooit gezien hoe zij dat deed, maar in de groep scholieren die rond haar koffer hun beurt afwachtten ontstond altijd enige commotie na een geluid dat door de gesloten coupëdeuren op een bevel leek. Toch is het militair geladen woord “bevel” hier niet op zijn plaats. Het was veeleer het kort maar aristocratisch verlenen van een voorrecht, een genade die vanuit een letterlijk hoogstaande positie aan de massa wordt verleend. Het duurde altijd even voor de meest galante scholier de onder scholieren gebruikelijke gêne overwon om voor de rest van zijn schoolleven voor uitslover te worden uitgemaakt, en de koffer oppakte alsof hij niets woog. Dit was kennelijk niet het geval, waardoor het even duurde voor het gevaarte in de trein belandde.
Als u denkt dat de blauwe dame daarop stond te wachten, dan heeft u het mis. Zij stond al voor de deur der Eerste Klasse om haar entree te maken, zichtbaar doende met het herschikken van haar voiles. Het was daardoor iedereen in de coupé duidelijk dat actie vereist werd. De zware deur werd voor haar open geschoven en zij trad binnen, minzaam dankend voor deze overigens als vanzelfsprekend geaccepteerde geste.
Zij ging niet meteen zitten, maar nam na enige overweging plaats, en deze keer tegenover mij. Om haar koffer scheen zij zich in het geheel net meer te bekommeren. Die werd na enige tijd door de sterkste scholier na gedragen en na een onmerkbare hint met de nodige krachtsinspanning in het bagagenet boven de blauwe dame geschoven. Dit was kennelijk het voorspelbare resultaat van scholierenoverleg in de tussencoupé. De scholier haastte zich, na een buiging, terug naar zijn collega’s. Ja, een buiging.”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De tijden zijn veranderd en ik ben er van overtuigd dat scholieren nu zonder dat ik iets hoef te vragen of te zeggen, beleefd zullen vragen of zij mogen helpen. En dat dan met veel plezier doen. Scholieren zullen er waarschijnlijk rond 2 uur ’s middags op 30 augustus niet zijn. Dus toch maar Henk vragen mij te brengen en de koffers in de trein te zetten (al is hij altijd bang dat de trein met hem er in weg rijdt). Tegen de tijd dat de trein op Schiphol komt, is die altijd vol met behulpzame passagiers, dus het uitstappen daar is geen probleem.

Gisteren aan de sokken en rok gewerkt.

Gisteren aan sokken en rok gewerkt.

Gisteren aan de sokken en de rok gewerkt.
De meerderheid van de Britten hebben er toch voor gekozen om uit de EU te gaan. De waarde van de £ is fors omlaag gegaan. Op de website van X rates stond de Pula in de ochtend op € 1 = Pula 12.706013, later was dit gezakt naar Pula 12.259462.

Gisteren het paar sokken afgemaakt en verkocht, en aan een nieuw paar begonnen.

Gisteren aan sokken gewerkt.

Gisteren aan sokken gebreid.
Ik ben op de website van Mmegi, een Botswaanse krant, een discussie begonnen over de doodstraf. De aanleiding hiervoor was een artikel in Mmegi over een aantal Botswaanse misdadigers die in Zuid Afrika berecht waren voor zware misdrijven. Botswana had om hun uitlevering gevraagd, wat Zuid Afrika alleen wilde doen als er garantie gegeven zou worden dat de mensen niet gedood zouden worden. Dit kon de Botswanaanse president niet garanderen. Nu worden ze toch uitgeleverd.
Mijn boodschap op de website was in het kort dat degene die nooit gezondigd heeft, de eerste staan mag gooien. Drie reacties kwamen er op. Twee meldden dat ik gemakkelijk praten had vanuit Zuid Afrika, omdat “we” daar elkaar allemaal doden. En één die mij waarschijnlijk gerust wilde stellen met de mededeling dat hij geen moeite had met de doodstraf in Botswana. In mijn reactie hierop heb ik hen bedankt voor hun reactie en dat ik er begrip voor heb. Dat ik een Nederlandse vrouw ben en geen Zuid Afrikaanse. En dat ik inderdaad gemakkelijk praten heb. Maar dat ik medelijden met hen heb omdat ze in een land leven waar het zo gevaarlijk is dat de doodstraf gebruikt moet worden om mensen op het rechte pad te houden.
Om 9.30 uur was hierop nog geen reactie. Ik verwacht niet dat mijn bemoeienis iedereen tegen de doodstraf zal keren, maar het geeft mij een klein beetje inzicht in hoe drie mensen in Botswana er over denken.

Gisteren aan de sokken gebreid en naar de goederenmarkt in Westerbork geweest. Acht kippetjes, 1 muis, 1 paar oorbellen en één gehaakt schildpadje verkocht, totaal inclusief giften € 40,35. Met leuke mensen leuke gesprekken gehad

Gisteren aan sokken gewerkt en de laatse spullen voor de markt op zondag ingepakt.

Gisteren aan sokken gebreid.

Gisteren 1 sok afgemaakt, maar die was te klein en er moet een stukje uitgehaald worden. Ruwe schapenwol verkocht, die door de koper gebruikt gaat worden om rondom planten in haar tuin te leggen, om zo te proberen de slakken te weerhouden van de planten te snoepen. Interessante manier van diervriendelijke slakken bestrijding.

Gisteren aan sokken gewerkt.
Citaat uit Trouw, 14 juni 2016.
“Het was uitgerekend de Turkse president Recep Tayyip die de zaak aan het rollen bracht. Dankzij zijn woede over de Duitse verklaring dat de Ottomaanse moord op de Armeniërs in 1915 en 1916 “genocide” was, inclusief scherpe prikken voor het Duits verleden, maakte Berlijn nu haast met een “volkerenmoord”-verklaring over de massamoorden van de eigen koloniale troepen in het huidige Namibië.
“Pijnlijk”noemde parliaments voorzitter Norbert Lammert (CSU) het dit weekeinde dat er, meer dan een eeuw na dato, nog steeds geen soortgelijke getuigenis is aangenomen over de moorden op zeker 65.000 leden van het Herero volk en zo’n 10.000 Nama aan het begin van de twintigste eeuw. Gisteren liet de Duitse minister van buitenlandse zaken Frank- Walter Steinmeier hierop weten dat Namibië en Duitsland nog voor de Bondsdagverkiezingen in september 2017 beogen een gemeenschappelijke verklaring uit te geven. De gesprekken over een genocide verklaring zijn volgens hem in een vergevorderd stadium.
Tussen 1904 en 1908 brachten Duitse militairen in het toenmalige Zuidwest- Afrika tienduizenden oorspronkelijke bewoners van de kolonie om het leven nadat de Herero in opstand waren gekomen. Generaal Lothar von Trotha gaf het bevel de hele stam uit te roeien en op iedereen te schieten, of ze nu een wapen hadden of niet. Wie niet direct werd omgebracht, kwam vaak in de woestijn om het leven, in concentratiekampen of door uitdroging.
In 2004 bood Heidemarie Wieczorek- Zeul, toenmalige minister van ontwikkelingssamenwerking, in Namibië voor het eerst excuses aan voor de gebeurtenissen een eeuw eerder, zij het op persoonlijke titel. Ook Lammert en Steinmeier namen het woord “genocide” al eens in de mond.
Cem Özdemir, voorzitter van Die Grünen, heeft verheugd gereageerd op de stappen die nu worden gezet. “De eerste volkerenmoord van de twintigste eeuw is door Duitsland in Namibië begaan, en de Herero en Nama waren hiervan het slachtoffer,” zei hij.
“Het is de hoogste tijd dat de Bondsrepubliek haar historische verantwoordelijkheid neemt en de misdaad de juiste typering geeft.”
Ook Zedika Ngavirue, die Namibië vertegenwoordigt bij de onderhandelingen met Duitsland, stelt dat zijn land verwacht dat de volkerenmoord wordt erkend en dat Duitsland hiervoor excuses maakt. “En dan komen we tot het derde en belangrijkste punt”, zei hij op tv-zender ZDF, “namelijk de kwestie van herstelbetalingen.”
Zuidwest- Afrika was van 1884 tot 1915 een kolonie van het Duitse keizerrijk.” Einde citaat.
Het zou goed zijn als de regering van Botswana meer begrip zou hebben voor de schade die aangericht is aan de cultuur en levens van de oorspronkelijke bewoners van Botswana door de stammen die van buiten het gebied kwamen. Nu wordt er met onbegrip gekeken naar de mensen die zich niet willen of kunnen aanpassen aan de huidige samenleving. Het zou ook goed zijn om diepgaand te zoeken naar de oorzaken waarom zij dit niet willen/ kunnen. Waarschijnlijk is er al genoeg onderzoek gedaan om dat in een nieuw onderzoek te verwerken.

Ofschoon de Botswaanse regering van mening is dat alle inwoners van Botswana inheems zijn, waren sommigen eerder in Botswana dan anderen. Als reden om geen onderscheid te maken meldt de regering dat dit is om onderlinge ruzies en burgeroorlogen te voorkomen.
De grootste en dominantse group in Botswana is de Tswana, van oorsprong Bantu, die gedurende de 14de eeuw immigreerden vanuit Centraal/ Oost Afrika.
Citaat: “De oorsprong van de naam “Tswana” is een mysterie. Het is van toepassing op een aantal groepen die allen dezelfde Bantu taal spreken, dezelfde gewoonten hebben, maar verschillende namen. Geen van hen kenden zichzelf ooit als Tswana, Zoals met verschillende andere stammen in Zuid Afrika was hun naam gegeven door buitenlanders. De betekenis is onbekend.”
Zij werden ook wel Chuana, Coana, Cuana, Setswana, Sechuana of Beetjuans genoemd. Deze namen werden omgevormd tot Bechuana. De Engelsen gebruikten voor hun protectoraat de naam Bechuanaland. Bij de onafhankelijkheid van het land op 30 september 1966 is dit veranderd in Botswana. Naast het Engels heeft Botswana nog een nationale taal, Setswana. Eén inwoner van Botswana is een Motswana, meerderen zijn Batswana. Een Bosjesmens is een Mosarwa, meerderen zijn Basarwa.
Deze informatie is overgenomen van een artikel op internet.
Voor een andere geïmmigreerde stam, de Bakgalagadi, zouden de Bosjesmensen als koeienherders, het verzorgen van vee en in de landbouw gewerkt hebben. Veel beloning kregen zij hier niet voor. De Bakgalagadi zeggen zelf dat de samenwerking tot beider tevredenheid was. Maar het is bekend dat jagers/ verzamelaars (zoals de Bosjesmensen) vaak conflicten hadden met de veehouders/ landbouwers.
In dit zelfde artikel staat een citaat van Boshie Matiou, Zuid Afrika (datum onbekend):
“De dag dat de rechten van de Bakgalagadi mensen beschermd worden, zal voor mij de dag zijn dat menselijkheid triomfeert over de arrogantie van bepaalde groepen mensen ten opzichte van de inheemse mensen van deze wereld. De onbeschrijfelijke misbruik van mensenrechten die al zo lang onverminderd tegen de inheemse stammen in Botswana zijn geuit, zijn een schande voor Afrika, vergelijkbaar met de misbruiken van Apartheid in Zuid Afrika, de buren. Waar Apartheid, met dankbaarheid, legaal, misschien niet helemaal effectief, is afgeschaft.
Soms verbaas ik mij over de bekwaamheid van de Afrikaan om zijn medemens dezelfde pijn aan te doen als die de kolonialiseerder toebracht aan ons. Ik vermoed dat we eigenlijk allemaal gewoon mensen zijn. Dezelfden voor God en mensheid.”
Hierbij wordt voorbij gegaan aan het feit, dat Afrikanen onder elkaar ook de meest afschuwelijke wreedheden uithaalden (en dit nog steeds doen). Misschien betekent dit een vooruitgang in het respect tegenover elkaar, dat dit vergeten is. In ieder geval door Boshie Matlou.

Gisteren enkele grote gaten in een paar sokken gerepareerd. Aan nieuwe sokken begonnen.
De spiegel is verkocht. De verkoop van de vogeltjes gaat goed.
Survival International heeft een nieuwe oproep gedaan om toerisme in Botswana te boycotten. Verschillende bekende mensen ondersteunen deze oproep. Ik begrijp niet wat voor verbetering voor de Bosjesmensen SI hier van verwacht. Het zal de Bosjesmensen geen goed doen. Minder toeristen betekent minder werk voor hen. Ik ben het met SI eens dat de gedwongen verhuizing van het CKGR naar inadequate hervestigings kampen rampzalig was. En dat de Bosjesmensen en andere inheemse stammen stelselmatig in heel Botswana van hun landrechten werden en worden beroofd klopt ook niet. Vorig jaar zei een Botswaanse man tegen mij: “Op een dag zullen de mensen zich afvragen waarom zij hun kinderen geen eten kunnen geven. Zij zullen de verantwoordelijken op een pijnlijke manier ter verantwoording roepen.”

Gisteren de trui afgemaakt en verkocht. Aan mijzelf.

Gisteren aan rok gebreid, maar het nieuw gebreide stukje ook weer uitgehaald. Omdat de onderkant van de rok omkrulde, wilde ik een stukje aan de binnenkant van de rok breien om het recht te houden. Het advies dat ik van iemand kreeg loste het probleem niet helemaal op, dus ga ik het op mijn eigen manier doen. Hopelijk lukt het hier mee wel.
We hebben de tekeningen van de tentoonstelling opgehaald. Niets verkocht, maar er zit één muntje in de rode auto die gebruikt wordt om donaties te vragen.

Gisteren even aan de rok gebreid.

Gistermiddag ben ik gastvrouw geweest bij de tentoonstelling waar mijn tekeningen ook hangen. Tussen gesprekken door met bezoekers en een paar vrijwilligers van de tentoonstelling gepraat en aan de rok gebreid.
Een vriendin heeft een vogelkooi gegeven om te verkopen.

Gisteren verder gewerkt aan de afwerking van de trui en begonnen met veranderingen aan te brengen aan een gebreide rok, die mee gaat naar Botswana. Er zijn 60 muisjes verkocht.
Wie goed doet, goed ontmoet. In dit geval in de vorm van een bezoek van een vertegenwoordiger van een energie leverancier, concurrent van de onze. Omdat wij een stichting hebben kunnen we gebruik maken van hun zakelijke aanbiedingen, te weten, kortingen op elektriciteit en gas. Daar gaan we eens goed over nadenken. De vertegenwoordiger suggereerde dat het geld dat wij op die manier uitsparen in SEMK Botswana gestopt zou kunnen worden. Dit klinkt heel aantrekkelijk, misschien te aantrekkelijk om waar te zijn.

Gisteren bezig geweest met het afwerken van de trui.
De auto monteur student is terug gekomen bij Nampol. Op advies van de directeuren van Nampol heeft hij zijn excuus aan ons aangeboden voor zijn vertrek bij Nampol. Hij wil graag de cursus afmaken. Wij gaan nadenken of dit verstandig is.

Gisteren het breiwerk aan de trui afgemaakt en nu kan het aan elkaar genaaid worden.
Ik heb stukken sterk zilverkleurig plakband op de grote zwarte koffer geplakt om de beschadigingen te bedekken. De hoekjes van de stukken plakband heb ik afgeknipt om te voorkomen dat ze gemakkelijk los zouden raken, en heb ze op de koffer geplakt zodat die veranderd is in een donkere hemel met zilveren sterren. Het is nu onmogelijk om de koffer op de bagage band over het hoofd te zien.

Gisteren een stukje trui gebreid. Veel zin heb ik niet in het breien momenteel. Het nieuwe medicijn voor mijn traag werkende schildklier, waarbij een tabletje van 25 microgram door de helft gebroken moet worden om samen met een ander tabletje op 112,5 microgram te komen, zorgt voor een onregelmatige inname. Het 25 microgram tabletje breekt nl niet precies door de helft. Gevolg: moe (soms extreem), slaperig overdag, vaak uren wakker ’s nachts, slechte concentratie, zagrijnig. Als ik slechts één wens zou mogen doen, dan zou ik wensen dat voor 30 Augustus (vertekdatum naar Botswana) de schildklier weer gestabiliseerd is. Dank u.
Als ik de enige persoon met deze klachten was, zou het niet zo erg zijn. Maar er zijn waarschijnlijk duizenden (of meer) mensen die deze klachten ondervinden, als gevolg van het stop zetten van de produktie van hun vertrouwde medicijn. Voor minstens een half jaar. Voor kinderen lijkt mij dit nog erger.

Gisteren aan de trui gebreid.
Bij de Welkoop vond ik twee zachte mini rugby balletjes met een vrolijk gekleurde wimpel. Ik besloot ze te kopen voor een kleuterschool in Botswana. Omdat er geen prijs op stond en die ook niet in de computer te vinden was, bood ik 1 cent, omdat ze voor arme kinderen zijn. Ik kreeg ze gratis mee en heb beloofd een foto van de kinderen en balletjes te maken en die na terug komst te laten zien.
Artikel in Mmegi 2 juni 2016.
“Politie weigert hekserij te gebruiken bij onderzoeken.
De Botswaanse politie heeft methoden met hypnoticisme en psychise krachten sterk afgekeurd en geweigerd ze te gebruiken bij hun onderzoeken. De assistent commissaris van politie, Tapudzani Gabolekwe, heeft het gebruik van zulke dingen afgewezen tijdens een bijeenkomst van het parliament.
Parlementslid voor Kanye South, Abram Kesupile, had gesuggereerd dat andere landen nu hun toevlucht hebben genomen tot hypnotisme als hulpmiddel om misdrijven op te lossen.
De assistant commissaris zei: “Wij willen gepaste onderzoeken toepassen die we als bewijs in de rechtbanken kunnen gebruiken. Hekserij bestaat niet, tenzij anders bewezen is.”
Tati East wetgever Samson Moyo Guma vroeg waarom, als de politie in God gelooft als bewijsmateriaal voor het zweren bij de Bijbel bij het geven van bewijs in een rechtszaak, zij niet door profeten geholpen kunnen worden bij het oplossen van bepaalde misdrijven.”
Zie voor het hele artikel op de Engelse pagina.

Gisteren aan trui gebreid.
Na het lezen van een aantal onderzoeksrapporten over de Bosjesmensen, blijkt dat de informatie op de SEMK Botswana website op sommige punten niet helemaal correct is. Dit zal worden aangepast.

Gisteren aan trui gebreid.
Een article in de Sunday Standard meldde dat alleen de Bosjesmensen inheems zijn in Afrika, de anderen inwoners zouden van oorsprong vanuit Afghanistan gekomen zijn. Dit heeft onderzoek nodig alvorens er meer over te schrijven.

Gisteren verder gebreid aan trui.
Verschillende artikelen gelezen.

Gisteren een paar sokken afgemaakt. Dit is voorlopig het laatste paar. Verder gegaan met de trui.